انسان های اولیه، نسل های پیشین و اجدا ما انسان های امروزی هستند، که ارتباطات ساده کلامی و نوشتاری بصورت نقاشی و همچنین تکامل بدنی کمی نسبت به انسان های امروزی داشتند و حدود 2 میلیون سال پیش ظاهر شدند.
انسان های اولیه در غارها زندگی میکردند و همچنین آتشی روشن میکردند تا از خودشان درمقابل حیوانات محافظت کنند. بیشتر آنها در قبایل زندگی میکردند. آنها شکارچی بودند و از ابزارهای سنگی و استخوانی برای شکار پرندگان و حیوانات وحشی استفاده میکردند. آن ها در گروه های کوچکی زندگی می کردند و برای پیداکردن آذوقه از جایی به جای دیگر می رفتند.
شرایط زندگی و دسترسی اندک به مراقبت های پزشکی باعث میشد که عمر انسان به حدود ۳۵ سال محدود شود. میزان مرگ و میر نوزادان در زمان تولد نیز به میزان قابل توجهی تحت تاثیر مرگ و میر قرار میگرفت.
انسان های اولیه بیشتر از پوست حیوانات و یا برگ‌های درخت برای پوشاک استفاده میکردند، اما بعد ها شروع به بافتن پارچه از محصولات گیاهی و حیوانی کردند.
پوست حیوانات را برای ساختن لباس، کفش، استفاده میکردند.
همچنین برای ساخت جواهرات از استخوان‌ها و صدف‌ها استفاده میکردند.
انسان های اولیه غذای خود را از درختان به دست می آوردند.
مانند انواع میوه‌ها، برگ‌ها و ریشه‌های برخی از گیاهان. آنها همچنین گوشت خام حیوانات را می‌خوردند. اما بعد ها بعد از اختراع آتش گوشت را می پختند و می‌خوردند.
انسان های اولیه با شکستن سنگ ها، تراشه هایی از سنگ با لبه های تیز می ساختند که مانند چاقو می شد ازآن ها استفاده کنند.
آنها با این وسیله ها پوست ضخیم حیوانات را می بریدند و گوشت را از استخوان جدا می کردند. تحقیق درباره انسان های اولیه
انسان های اولیه برای گرم کردن خود و درست کردن غذا از آتش استفاده می کردند و حیوانات درنده را فراری می دادند، به مرور زمان این انسان ها ابزارهای سنگی ساختند که بزرگتر بود که مهم ترین آن ها ابزاری با نوک و لبه تیز بود که به آن تبر دستی گفته می شد.
این مدت از زندگی انسان که مدت زیادی از آن با عصر یخبندان همزمان بود را پارینه سنگی قدیم می گویند.
کنترل آتش توسط انسان های اولیه یک فناوری حیاتی بود که امکان تکامل انسان ها را فراهم می کرد. آتش منبعی از گرما و روشنایی، محافظت در برابر شکارچیان (به ویژه در شب)، راهی برای ایجاد ابزارهای شکار پیشرفته تر و روشی برای پختن غذا بود. این پیشرفت‌های فرهنگی امکان پراکندگی جغرافیایی انسانی، نوآوری‌های فرهنگی و تغییر در رژیم غذایی و رفتار را فراهم کرد. علاوه بر این، ایجاد آتش باعث شد تا فعالیت های انسانی تا ساعات تاریک و سردتر عصر ادامه یابد.
ادعاها برای اولین شواهد قطعی کنترل آتش توسط یکی از اعضای هومو از 1.7 تا 2.0 میلیون سال پیش (Mya) است.شواهدی مبنی بر «آثار میکروسکوپی خاکستر چوب» به‌عنوان استفاده کنترل‌شده از آتش توسط هومو ارکتوس، که تقریباً ۱ میلیون سال پیش آغاز شد، از حمایت علمی گسترده‌ای برخوردار است. برخی از اولین آثار شناخته شده آتش کنترل شده در پل دختران یعقوب، اسرائیل یافت شد و قدمت آن به 790000 سال پیش بازمی‌گردد.در این سایت، باستان شناسان همچنین قدیمی ترین شواهد احتمالی استفاده کنترل شده از آتش را برای پختن غذا در 780000 سال پیش یافتند. با این حال، برخی از مطالعات نشان می دهد که پخت و پز حدود 1.8 میلیون سال پیش شروع شده است.
تیغه های سنگ چخماق که در آتش سوزی تقریباً 300000 سال پیش سوخته بودند، در نزدیکی فسیل های انسان خردمند اولیه اما نه کاملاً مدرن در مراکش یافت شدند. آتش به طور منظم و سیستماتیک توسط انسان های اولیه مدرن برای درمان حرارتی سنگ سیلکریت به منظور افزایش توانایی پوسته پوسته شدن آن به منظور ابزارسازی در حدود 164000 سال پیش در سایت آفریقای جنوبی Pinnacle Point استفاده می شد. شواهد کنترل گسترده آتش توسط انسان های مدرن از نظر آناتومی به حدود 125000 سال پیش برمی گردد.
تاریخچه و قدمت شروع دامپروری و اهلی کردن اولین حیوانات
دامپروری و دامداری را می‌توان شاخه از حوزه کشاورزی محسوب کرد که با اهلی کردن و رشد دادن حیواناتی نظیر اسب، گوسفند، گاو، گاومیش، بز سر و کار دارد.
تاریخچه این شغل به حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش و دوران نوسنگی بر می‌گردد اما به احتمال زیاد خیلی پیشتر از این زمان مقدمات این صنعت به وجود آمده است. بر طبق گمانه زنی هایی مبنی بر اینکه انسان ۱.۵ میلیون سال پیش از آتش برای پختن غذا استفاده کرده است عده‌ای معتقدند که زمان شروع فعالیت دامداری و دامپروری در میان اجداد ما انسان‌ها، به بیش از ده هزار سال قبل برمی‌گردد.
کشاورزی به طور مستقل در نقاط مختلف جهان آغاز شد و طیف متنوعی از گونه‌ها را شامل میشد. حداقل یازده منطقه مجزا از دنیای قدیم و جدید به عنوان مراکز مبدأ مستقل درگیر بودند. توسعه کشاورزی در حدود 12000 سال پیش، شیوه زندگی انسان ها را تغییر داد. آنها از شیوه زندگی شکارچی-گردآورنده عشایری به اسکان دائمی و کشاورزی روی آوردند. غلات وحشی از حداقل 105000 سال پیش جمع آوری و خورده می شدند. با این حال، اهلی سازی تا مدت ها بعد اتفاق نیفتاد. اولین شواهد از کشت در مقیاس کوچک علف های خوراکی مربوط به حدود 21000 سال قبل از میلاد با مردم Ohalo II در سواحل دریای جلیل است. در حدود 9500 سال قبل از میلاد، هشت محصول بنیانگذار دوره نوسنگی – گندم سبز، گندم سیاه، جو پوسته شده، نخود، عدس، ماشک تلخ، نخود و کتان – در شام کشت شدند. چاودار ممکن است قبلاً کشت شده باشد، اما این ادعا همچنان بحث برانگیز است. برنج در سال 6200 قبل از میلاد در چین اهلی شد. با اولین کشت شناخته شده از 5700 قبل از میلاد و پس از آن ماش، سویا و لوبیای آزوکی. برنج همچنین به طور مستقل در غرب آفریقا اهلی شد و تا 1000 سال قبل از میلاد مسیح کشت شد. خوک ها در حدود 11000 سال پیش در بین النهرین اهلی شدند و پس از آن گوسفندان. در حدود 8500 سال قبل از میلاد، گاوها در نواحی ترکیه و هند امروزی از کوههای وحشی اهلی شدند. شترها در اواخر، شاید حدود 3000 سال قبل از میلاد، اهلی شدند.
تمدن‌های کهن دنیا
قدیمی ترین تمدن های جهان، هزاران سال پیش و زمانی که حتی اثری از قدرت‌های امروز نبود، پدیدار شدند. برخی از نخستین تمدن‌ها ۶۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح ایجاد شدند یعنی زمانی که مردم زندگی کوچ‌نشینی را رها کرده و در یک منطقه مستقر شدند و آنجا را گسترش دادند.
این سکونت‌گاه‌های اولیه خیلی زود به شهرهایی انبوه تبدیل و به‌دنبال آن کشورها و ملت‌های جداگانه پدید آمدند.
دوره پیش از تاریخ: عصر سنگ، عصر برنز، عصر آهن
عصر سنگ یا عصر حجر دوره‌ای است که در آن انسان ساخت ابزار از سنگ را آموخت این دوره بسیار پیشتر از مهاجرت انسان از شرق آفریقا و در حدود ۲.۶ میلیون سال قبل آغاز شد. ازآنجاکه انقلاب شناختی را آغازِ تاریخ می‌دانند، عصر سنگ در دورهٔ پیش از تاریخ جای می‌گیرد.
